نیما یوشیج | خنده‌ی سرد

▨ نام شعر: خنده سرد

▨ شاعر: نیما یوشیج

▨ با صدای: احمد کیایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

صبحگاهان که بسته می‌مانَد

ماهی آبنوس در زنجیر

دم طاووس پر می‌افشاند

روی این بام تن‌بشُسته زقیر.

چهره‌سازانِ این سرای درشت

رنگدان‌ها گرفته‌اند به کف

می‌شتابد ددی شکافته‌پشت

بر سرِ موج‌های هم‌چو صدف.

خنده‌ها می‌کنند از همه‌سو

بر تکاپوی این سحرخیزان

روشنان سربه‌سر در آب فرو

به یکی موی گشته آویزان.

دل‌ربایانِ آب بر لب آب

جای بگرفته‌اند .

رهروان با شتاب و در تک و تاب

پای بگرفته‌اند.

لیک بادِ دمنده می‌آید

سرکشَ و تند

لب از این خنده بسته می‌ماند

هیکلی ایستاده می‌پاید.

صبح چون کاروانِ دزد زده

می‌نشیند فسرده

چشم بر دزدِ رفته می‌دوزد

خنده‌ی سرد را می‌آموزد .

▨ 

نیما یوشیج

اسفندماه ۱۳۱۹