زنان در سلامت عمومی و بهداشت ایران

هر چه سطح بهداشت عمومی و درمان در جامعه‌ای افزایش یابد، متوسط طول عمر افراد نیز افزایش خواهد یافت. از این رو، شاخص امید به زندگی یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و یا عقب‌ماندگی کشورهاست. کشورها می‌توانند با توسعه ابزارهای آموزش بهداشت در نقاط دوردست و همچنین توسعه شبکه خدمات بهداشتی، در جهت افزایش امید به زندگی مردم تلاش کنند.

طبق آمار بانک جهانی، امید به زندگی زنان ایرانی در سال 1970 میلادی (1349 شمسی)، برابر 54 سال بوده است. در دهه چهل شمسی به این عدد حتی به 43 سال نیز رسیده بود. اما در طول سال‌های پس از آن، عملکرد ایرانی‌ها در حوزه سلامت و بهداشت عمومی بسیار چشمگیر بود. بین سال‌های 1970 تا 2019 پیشرفت‌های بسیاری با برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری در حوزه بهداشت، در ایران صورت گرفت. در نتیجه طبق گزارش سازمان ملل متحد، در سال 2020، امید به زندگی زنان ایرانی به 77 سال رسیده است. این توسعه در حالی اتفاق افتاده است که امید به زندگی ایرانیان در ابتدا از میانگین جهانی بسیار کم‌تر بود، اما این عدد از سال 1994 (1373) تا به امروز به بالاتر از میانگین جهانی رسیده است.

در اطلس زیر، امید به زندگی در زنان ایران و دیگر کشورهای جهان با یکدیگر مقایسه شده‌اند. در تصاویر زیر می‌توانید مقایسه وضعیت در سال‌های 1979 و 2016 را ببینید. جایی که ایران از کشوری با امید به زندگی پایین، به کشوری با نسبت بالا در امید به زندگی رسید.