اولین نوسان: میان‌بر طلبی، آنچه آفت زندگی ما ایرانیان شده است

در اولین نوسانِ نوآنس رضا غیابی از میلِ میان‌بر طلبیِ ما برای رسیدن به موفقیت در کوتاه‌ترین زمان، سخن  می‌گوید. میان‌بر زدن به راحتی می‌تواند نفس خطر باشد. خطری ملی و مربوط به فرهنگ خودمان که دائم در حال مدح کسانی است که یک شبه ره صد ساله رفته‌اند. در فرهنگِ دور سرزمین ما واژگانی چون تلاش، پشتکار و سخت‌کوشی از معیار ارزشی والایی برخوردار بوده‌اند به طوری که به آسانی به هر کسی این کلمه‌ها و صفات اطلاق نمی‌شد. اما امروزه الفاظِ زرنگ‌بازی، بچه زرنگ، دودَر کردن و پیچاندن در مقابل واژگان فوق قرار گرفته‌اند و بار منفی خود را از دست داده‌اند و نیز از صفاتِ ارزشی یک فرد در عرصه‌ی اقتصاد و ثروت دسته‌بندی می‌شوند.    در فرهنگِ امروز کمتر جمله‌ی اول شاگردی کن بعد اوستا‌کاری را می‌شنویم چون هر کس در ظنِ خود اوستایی است که به او اجازه‌ی عرض اندام و کار نداده‌اند و به راحتی می‌تواند کاری که هر کسی می‌کند را انجام دهد و چه بسا زودتر هم به نتیجه برسد. این نتیجه چیست که ما بی‌تلاش و حرکتی پویا در پی آنیم؟ این میلِ یک شبه ره صد ساله رفتن از کجا نشأت می‌گیرد؟  چرا دیگر کسانی مانند پدربزرگ‌هایمان که دست‌های پینه بسته‌شان روزگاری نشانِ تلاش و زحمت و رحمت بود امروز برایمان معنای تلاشِ عبث برای رسیدن به هیچی گرفته است؟ چرا اختلاس‌گران به  مثال‌هایِ موفقیت تبدیل شده‌اند؟  متن کامل مقاله در نشریه‌ی اقتصادی، فرهنگی طراحان ایده شماره ۳ و ۴ منتشر شده است. نویسنده و گوینده: رضا غیابی تهیه شده در استودیو نوآنس