نگاهی به طرحواره بی اعتمادی و بدرفتاری در شخصیت نیکولو ما کیاولی

اگر تا حالا با خودت گفتی یا حس کردی:

“همه یه نفعی ازم می‌خوان…”

“اگه به کسی اعتماد کنم، دیر یا زود ضربه می‌خورم…”

“نباید اجازه بدم کسی نزدیکم بشه…”

احتمالاً درگیر این طرحواره‌ای:

این طرحواره یعنی ذهن ناخودآگاهت دنیا رو جایی خطرناک می‌بینه. جایی که آدم‌ها، زود یا دیر، قصد آسیب، سواستفاده یا تحقیر تو رو دارن. ویژگی‌های این طرحواره:

• ترس از صمیمیت و نزدیکی
• بدبینی دائمی نسبت به نیت دیگران
• انتظار خیانت، فریب یا سواستفاده در هر رابطه
• احساس تهدید حتی در مقابل عشق و محبت
• شک‌کردن افراطی به رفتارهای مثبت

این ذهنیت نه از روی ضعف، بلکه از زخم‌های کهنه‌ای میاد که باعث می‌شن همیشه گارد داشته باشی، حتی وقتی نیازی بهش نیست.

 ریشه‌ی شکل‌گیری

این طرحواره معمولاً در کودکانی شکل می‌گیره که:

• قربانی خشونت یا آزار (جسمی، جنسی، کلامی یا احساسی) بودن
• والدینی داشته‌اند که رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی یا توهین‌آمیز داشتن
• دروغ، خیانت یا بی‌ثباتی شدید رو از نزدیک تجربه کردن

در نتیجه، کودک یاد می‌گیره که:

«امنیت وجود نداره. هیچ‌کس واقعاً حامی من نیست.»

راهکارهای ترمیم طرحواره بی‌اعتمادی

۱. شناسایی رفتارهای گاردگیر

رفتارهایی مثل قطع زودهنگام رابطه، بدبینی افراطی، یا تست‌کردن مکرر دیگران.

۲. تشخیص افراد «واقعاً» امن

یاد می‌گیری چطور تفاوت بین افراد سمی و افراد سالم رو تشخیص بدی.

۳. بازنویسی باورها از طریق مواجهه‌ی تدریجی

با تمرین‌هایی ساده، ذهنت رو به تجربه‌ی اعتماد امن عادت می‌دی.

۴. ترمیم خاطرات بدرفتاری

از طریق تصویرسازی ذهنی و تکنیک‌های بازسازی، تأثیر خاطرات سمی رو کم می‌کنی.

۵. استفاده از فایل‌های خودهیپنوتیزم تخصصی

برای کاهش گارد روانی، باز کردن دل برای دریافت محبت، و ایجاد حس امنیت درونی.