83. تردید

غزل را با همه اصرارهایش ول نکردم...

ز باغ زندگی هر روز برایت سیب می چینم....

میبوسمت از راه دور حتی اگر هم مشکل است...

تیرم به سنگ خورد و دلم تاب نیاورد...

دستان تو را تیشه‌ی فرهاد چنین کرد...

تو مرا یاد ندادی که چه تقدیر من است...

گاه و بی گاه دلم خانه تکانی میکند...

او مرا با یک تلنگر آشنا خواهد کرد...

این گدایان چون گدایی را برای خود فضیلت میکنند.....