مجاز | شماره نه | چون ابر در بهاران

مجاز | شماره نه | چون ابر در بهاران

این پادکست خیلی غمگین است.

خیلی غمگین.

برای همین شاید باید توصیه کنم که آن را نشنوید.

اما شاید هم باید شنیدش! شاید قرار باشد هم گریه ی هم باشیم.

"چون ابر در بهاران" نگارش و خوانش یک تجربه ی مشترک است. تجربه ای که هرکدام از ما به نحوی طعم آن را چشیده ایم. تنهایی را گریسته ایم، غم را قورت داده ایم، اشک را فوت کرده ایم و به زندگی ادامه داده ایم.

همین.

"چون ابر در بهاران" یک قرار است. قراری برای بی قراری! قراری برای گریستن!