62. غمباد

دو هدف داشت همان سوی نگاهت...

چشم چرانی سحرگاه مرا یادت هست؟!؟

با قید قرعه بارها نامم در آمد...

محکوم به حبس ابدم

دل چه بخواهد چه نخواهد...

من از تو هرچه میخوام...

از درونم یک غزل شعر کهن آورده ام...

من آن کاجم که بیهوده سزاوار خراشش شد...

حواست باشد اینبارم برایت سخت می بارم...

خیال خام من پخته اگر میشد، چه ها میشد...