هوشنگ ابتهاج | آه از آن رفتگان بی‌برگشت (درخت)

▨ نام شعر: آه از آن رفتگان بی‌برگشت

▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج

▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج

▨ موسیقی: قطعه آتشگاه با اجرای کیهان کلهر در کنسرت شهر خاموش

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

(قسمت ابتدایی شعر، در خوانش نیامده است)

...

دانه از آن زمان كه در خاك است

با دلش آفتاب ادراك است

سرگذشتِ درخت می‌داند

رقمِ سرنوشته می‌خواند

گرچه با رقص و ناز در چمن است

سرنوشت درخت، سوختن است

آن درخت كهن منم كه زمان

بر سرم راند بس بهار و خزان

دست و دامن تهیّ و پا در بند

سر كشیدم به آسمان بلند

شبم از بی‌ستارگی، شب گور

در دلم پرتو ستاره‌ی دور

آذرخشم گهی نشانه گرفت

گه تگرگم به تازیانه گرفت

بر سرم آشیانه بست کلاغ

آسمان تیره گشت چون پر زاغ

مرغ شب‌خوان که با دلم می‌خواند

رفت و این آشیانه خالی ماند

آهوان گم شدند در شب دشت

آه از آن رفتگان بی‌برگشت

گر نه گل دادم و بر آوردم

بر سری چند سایه گستردم

دست هیزم‌شکن فرود آمد

در دل هیمه بوی دود آمد

کنده‌ی پیر آتش‌اندیشم

آرزومند آتش خویشم

▨

هوشنگ ابتهاج (متخلص به هـ. ا. سایه)