یدالله رویایی | دریایی‌ها ۳۳ | پالایش شده

▨ شعر: دریایی‌ها ۳۳

▨ شاعر: یدالله رویایی

▨ با صدای: یدالله رویایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ای شعرهای دریایی،

آه، ای مسافران ِ از دریا تا من!

از دریا:

از سرزمین عطر و علف

و عهدنامه و منشور،

تا من،

ـ تا سرزمین هیچ قرار و قرارداد ـ

از دریا،

از ازدحام ماهی و مروارید-

در بستر جزیره‌های بی‌نام،

و از قلمرو اطاعت حکام،

تا من ـ سکوت بی‌ثمر مشتاق ـ

آه، ای مسافران ِ از دریا تا من!

از دریا تا من:

از شیب پله‌های همیشه،

در خواب‌ جاری خندق‌های آب

و از فرازهای بی‌تغییر،

که جلوه‌ی دفاع و تهاجم دارند؛

تا من - همه توکل و تسلیم -

تا من که در قلمرو تصویر، از شما

ویرانه‌های باطن خود را،

هموار می‌کند،

بیدار می‌کند.

آه، ای مسافران ِ از دریا تا من!

از دریا

ـ از مرتع ستاره و کف ـ

تا من

ـ تا مزرع نیاز و طپش ـ

از آب‌ها،

ـ پاییز برگ‌ها ـ

پرواز بیگناه گنجشکان،

تا من ـ دهان گرسنه‌ی ماران ـ

از آب‌های کوهان اشتران

اسبان وحشی

و قاطران

از آب‌های هلهه‌های نهانی،

ترسیم ناگهانی،

ـ ترسیم ناگهانی مهمیز ـ

ترسیم ناگهانی شمشیر-

از آب‌های تصویر،

تصویر فکری از سنگ-

- ادراکی از سقوط -.

ای شعرهای دریایی!

آه، ای مسافران ِاز دریا تا من!

از آب‌ها،

که شکل در هم امضاء دارند

تا من،

که واژه‌ی شکسته‌ی "رؤیا"یم

و شکل روشن نامم را دارم

ای شعرهای دریاسی

بدرودتان گرامی باد!

اینک من!

بر ساحل ایستاده سبکبار

با برگ‌های ساتر ِ انجیر!

بار دگر برهنه و آزاد

در آفتاب افسانه،

از داستان خلقت بر