مهدی حمیدی شیرازی | بلای معلمی

▨ نام شعر: بلای معلّمی

▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی

▨ با صدای: مهدی حمیدی شیرازی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

صبح است و گاهِ شادی و هنگام خرّمی

شب از چمن گذشته و گلبرگ، شبنمی

آوازخوان چکاو خوش آهنگ در هوا

گیسوکشان بنفشه‌ی سرمست بر زمی

ریزد نسیمِ گل ز دهانِ سپیده‌دم

برکوهسار شادی و بر دشت خرّمی

گسترده مهر جامه‌ی زرّین به تیغِ کوه

فرخنده کرده باغ به فرخنده مقدمی

خرّم کسی که شادی این صبح زآنِ اوست

وز تاب مهر، نیست چو من خاطرش غمی

گامی زند به مستی و آزادی و امید

وز دیوبچگان نبرد رنج همدمی

دو مرگ بود آنچه مرا پیر کرد و کشت

بیدادِ عشق بود و بلایِ معلّمی

گر بستمی به تربیتِ سگ میان خویش

به بود تا به تربیتِ نسلِ آدمی

سگ مردمی به سر برد و آشنا شود

وز آدمی نیاید جز نیش کژدمی

در کشوری که این ثمرِ دانش است و علم

پیداست کآن دیار کجایست و مردمی

نفرین بر آن کسی که در این ره چو من برد

زجری بدین گرانی و اجری بدین کمی!

▨

دکتر مهدی حمیدی شیرازی

هفتم بهمن ماه ۱۳۲۳ - تهران

از دفتر شعر: پس از یکسال (دیوان حمیدی)

صفحه‌ی ۱۴۳