یدالله رویایی | امید آمدن لغتی

▨ شعر: امید آمدن لغتی

▨ شاعر: یدالله رویایی

▨ با صدای: یدالله رویایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آنچه زبان می‌خورد

همیشه همان چیزی‌ست

که زبان را می‌خورد:

امید آمدن لغتی

لغتی که نمی‌آید

تو آنسوتر آنجاتر

برابر من ایستاده‌ای

برابر با من

و چهره‌ام

چیزی به آینه از من نمی‌دهد

چیزی از آینه در من می‌کاهد

و انتظار صخره سرخ

نوک زبان تو-

 امید آمدن لغتی است

لغتی که نمی‌آید....

▨

از مجموعه‌ی «در جستجوی آن لغت تنها» صفحه‌ی ۷۵

شامل شعرهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۸۷

چاپ اول: انتشارات نگاه ۱۳۹۲

▨

توضیح شاعر درباره‌ی این کتاب:

بسیارِ این شعرها منتشر نشده هستند. شعرهایی که نخواستند وارد دیگر کتاب‌های من بشوند، و کتاب بشوند. چرا که موضوعی در خود نداشتند، و خود موضوعِ خود بودند: شعرِ لغت، شعرِ لوگوس، لوگوسِ تنها! پس اینکه این‌ شعرها توانسته‌اند اینجا کنار هم بیایند و کتاب بشوند، از تداومِ چیزی در من، و از تداومِ من در چیزی، خبر می‌دهد. و مرا به فکر می‌برَد که چرا آن «چیز»، هیچوقت نامِ خودش را با من نگفت . این فکرها را که می‌کنم بیشتر دلبستۀ این کتاب می‌شوم، کتابی که به عمر می‌مانَد، و مثل عمر غنیمت. الآن هم که به نسخۀ خطّی آن نگاه می‌کنم خطی از عمر ِرفته در آن می‌خوانم، که انگار کتاب در دست‌های من مثل من در دست‌های کتاب شده است، منی که زیرِ پای لغت له شد. و ندانست.