اتوپیا نقطه ای نیست که همواره آرزوی رسیدن به آن را داشته باشیم. بلکه فرآیندی است که با نارضایتی آغاز می شود. محمد نصراوی باور دارد تربیت یکی از اتوپیایی ترین کنش های ممکن است؛ اما همان قدر که می تواند اتوپیایی باشد می تواند ویرانگر هم باشد و یک موقعیت دیستوپیایی بسازد.
تربیت و اتوپیا هم از زاویه ی دید معلم می تواند بررسی شود و هم از زاویه ی دید دانش آموز. این قسمت مصاحبه ای است با محمد نصراوی، اتوپیانیست و دانشجوی دکترای سیاست گذاری فرهنگی با گرایش آموزش و پرورش.
برای مطالعه می توانید کتاب اتوپیانیسم که ترجمه ی محمد نصراوی هست را مطالعه کنید و یا فصل آرمان شهر گرایی در کتاب مکاتب فلسفی و آراء تربیتی را بخوانید.
اولین نفر کامنت بزار
تربیت چیزی جز سوال خوب پرسیدن نیست!
در س...
سوال موجود خطرناکی است. می آید و سخت می رود. ام...
ژاک رانسیر در کتابی با عنوان «استاد نادان» به ا...
معلمان کارمندان سازمانی هستند که تنها هدف گیری ...
در جامعه ی تعلیم و تربیت ما به لحاظ فلسفی روش گ...
سلسله گفت و گو های میان معلم و فیلسوف به دنبال ...
همه ی ما معلم ها می ...
پدیدارشناسی یک روش فلسفی برای بررسی پدیده های ا...
جنگ بزرگترین شری است که می تواند گریبان بشر را ...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است