علی نوری اسفندیاری كه بعدتر نامش را به نیما یوشیج تغییر داد در ۲۱ آبان ۱۲۷۶ خورشیدی در یوش، روستایی دورافتاده و كوهستانی از توابع نور مازندران به دنیا آمد. پدرش میرزا ابراهیم نوری اسفندیاری، ملقب به اعظام السلطنه، مالكی بلند قامت و تفنگ‌دار بود و مادرش طوبا مفتاح نام داشت. او ۶۲ سال زندگی كرد و اگرچه سراسر عمرش در سایه‌ی مرگ مدام و سختی سپری شد؛ اما توانست معیارهای هزارساله‌ی شعر فارسی را كه تغییرناپذیر و ابدی می‌نمود، با شعرهای محكم و مستدلش، تحول بخشد.

نوشته‌های نیما یوشیج را می‌توان در چند بخش مورد بررسی قرار داد: ابتدا شعرهای نیما؛ بخش دیگر، مقاله‌های متعددی است كه او در زمان همكاری با نشریه‌های آن دوران می‌نوشته و در آنها به چاپ می‌رسانده است؛ بخش دیگر، نامه‌هایی است كه از نیما باقی مانده است.

پیكرش ابتدا در قبرستان ابن بابویه خاك شد و سپس در سال ۱۳۷۲ طبق وصیتش به یوش برده و در حیاط خانه محل تولدش به خاك ‌سپرده شد.