کنون که بر کفِ گل جامِ باده‌ی صاف است ۰۴۴

غزل نمره‌ی ۰۴۴

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلان

کنون که بر کفِ گل جامِ باده‌ی صاف است

به صد هزار زبان بلبلش در اوصاف است

بخواه دفترِ اشعار و راه صحرا گير

چه وقتِ مدرسه و بحثِ کشفِ کَشاف است

فقيه مدرسه دی مست بود و فتوا داد

که می حرام ولی به ز مال اوقاف است

به درد و صاف تو را حکم نيست، خوش (دم) درکش

که هر چه ساقیِ ما کرد (داد) عين الطاف است

ببُر ز خلق و ز عنقا قياس کار بگير

که صيت گوشه‌نشينان ز قاف تا قاف است

حديث مدعيان و خيال همکاران

همان حکايت زردوز و بورياباف است

خموش حافظ و اين نکته‌های چون زر سرخ

نگاه دار که قلابِ شهر صَراف است

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

Advertising Inquiries: https://redcircle.com/brands

Privacy & Opt-Out: https://redcircle.com/privacy