تا حالا پای درد دل و داستانهای شکست عشقی آدما نشستین؟ بعضیاشون یه چیزایی تعریف میکنن که تو فیلمای نوید محمدزاده هم قفله! یه فضای دارک پر از تنش و تروما. اصن آدم اینجور موقعها یه حس گیجی و گم گشتگی داره، نمیدونه چه کامنتی رو داستان این بندگان خدا بزاره. واقعا ماجرا همینقدر که اینا دارن تعریف میکنن تیره و تاره یا دارن یه جاهایی به داستانشون آب میبندن؟ راست میگن یا سرکارمون گذاشتن؟ یا شاید بعضی وقتا مغز این آدما دچار سوگیری هایی شده که خودشونم خبر ندارن؟