داستانک ۳: "برای کسی که هرگز نباید به او فکر می کردم و فکر کنم؟!"

عنوان داستانک : " برای کسی که هرگز نباید به او فکر میکردم و فکر کنم؟! "

نویسنده: " علیرضا ابراهیمی" : پدرم

موزیک متن: Love Story(داستان عشق)

خواننده پایانی:Andy williams

به تاریخ ( پاراف انتهای داستان) :

برای عشق از دست رفته ام دوشیزه م

" سیزده آذرماه هزار و سیصد و پنجاه"

شرح :علیرضای ۱۸ ساله در خانه مردی ثروتمند کار می‌کند، و عاشق دخترش که متولد میانه های آذرماه است، می شود . در شب تولد دختر با پولی که جمع کرده برایش گل می خرد ولی ...

بشنوید و عشق را لمس کنید.

دیدگاه من:

اگر دید روشنی به زندگی داشته باشیم، حدس میزنیم که والدینمون هم شاید عشق را در نوجوانی تجریه کرده باشند. عشق هایی که هرگز به سرانجام نرسیدند. عشق هایی که اغلب نامتناسب، بی سرانجام و ناممکن می نمایند. این از همون عنوان داستان پیداست . عشقی که هرگز قرار نیست به وصال برسد. عشق ممنوعه. عشقی که حتی نمیشود در موردش فکر کرد.

نمیدونم شما هم درد روحی روانی که با جدا شدن از اولین عشق آدم تجربه میکنه ، رو تحمل کردین؟ یا به عشقتون رسیدین؟ فقط میدونم که دخترِمردی به سن من باید خیلی خوش شانس باشه که در روز جهانی عشق داستانِ عشق نوجوونی پدرش رو از دست خط خودش بخونه! دستخط هجده نوزده سالگی ! تجربه ناب عاشقی پدرش . سرزنش ها و بدو بیراه ها ! دردی رو که در جملات بود رو با تموم وجودم حس می کردم. درد جدایی و از دست دادن به قول اروین یالوم مثل خُرده مرگ می مونه و ما وقتی اون حس رو در قلب و مغزمون تجربه می کنیم؛ واکنش مغز مثل وقتیه که یک استخوان در بدنمون می شکنه ! مثل درد فیزیکی !چه خوش گفته اردلان سرافراز: 

" مثه مردن ميمونه دل بريدن ولي دل بستن آسونه شقايق"

الان می فهمم که فقط پدری که عشق را با تمام وجودش لمس کرده ؛ میتونه بچه هاش رو درک کنه. ازدواج هایی که ممکنه نامتناسب باشن ولی انگار نمیخواسته او مانع وصل باشد.