اپیزود چهل و چهارم - زمستان خوانی ( شاخه های شکسته - درختهای نیفتاده ! )

مشت هایم را بسته ای

به گل یا پوچ بچگانه ات

و حواست نیست

بادبادک هایمان را که آزاد کنند

آسمان کوچک نمی شود!!

تو تنها

دست روی دستهایت گذاشته ای

تا ایستاده باشی

و من و مشت هایم

خوب می دانیم،

فاجعه زمانیست

که شاخه ها شکسته اند

و درختی نمی افتد!!

(الهه مستغاثی)