قسمت چهارم | مقدمه شاهنامه (3) | دانای توانا و آنگاه آفرینش

آنچه در قسمتچهارم شهرنامه خواهیم شنید:

🟤چو دانا، توانا بد و دادگر ازیرا نکرد ایچ پنهان هنر

🔹فلسفه آفرینش از نظر فردوسی، توانایی و دادگر بودن خداوند است.

🔹جهان صحنه هنرمندی خداوند است.

🔹هنر در شاهنامه به معنای مطلق خیر و فضیلت است.

🔹جهان، خیر است، چون که آفریدگار جهان، توانا و دادگر است.

🔹دادگر بودن آفریدگار، زیربنای حکیمانه بودن جهان است.

🔹این بیت نشان دهنده آن است که فردوسی از نظر اندیشه ای کاملا دلبسته به نظام عقیدتی تشیع است.

🔹ریشه لزوم عادل و دادگر بودن پادشاه در هنرمندانه بودن جهان است. پس حکومت از نظر فردوسی هنر است و پادشاه باید هنرمند باشد.

🟤داستان آفرینش انسان

🔹نخستینِ فکرت، پسینِ شمار تویی، خویشتن را به بازی مدار

🔹انسان در صدر اندیشمندان آفرینش است و به همین دلیل پس از همه موجودات دیگر پا به گیتی گذاشته است.

🟤تمجید فوق العاده از حضرت علی (ع) در شاهنامه به عنوان وصی و وارث علم و خرد پیامبر(ص)

🟤مفهوم رهایی در شاهنامه

🟤داستان تدوین شاهنامه

🟤ارتباط اقتصاد با تولید اثر بزرگی چون شاهنامه

کانال تلگرام🔻

t.me/shahr_naame

کانال یوتیوب🔻

youtube.com/@shahr_naame

کانال آپارات🔻

aparat.com/shahr_naame