گریزی نیست از شوکرانی که برایت تدارک دیده‌اند، ای سقراط…

اما آسوده‌خاطر باش

که تاریخ روایت چشم‌های هراس‌آلودت را

به دستاویز «شعر» در خود ثبت می‌کند.

.

.

در این اپیزود در سوگ ازدست‌رفتگان نابه‌هنگام تاریخ نشسته‌ایم... و با قلبی آکنده از اندوه و خشم که به اعجاز امید زنده مانده است، آن را به تحیر چشمان صلح‌جو و رادمنشی روح لبریز از مهرشان تقدیم می‌کنیم.