شبهات امامت-علم غیب و جلوگیری از شهادت

سوال: اگر ائمه (علیهم السلام) از جمله امام علی(ع) از علم غیب برخوردار بودند و علم به شهادت خودشان داشتند چرا در زمان شهادت خود، در محل مد نظر حاضر می شدند و چرا

از آن صحنه فرار نمی کردند تا جانشان محفوظ بماند؟

پاسخ:

نکته اول: امام عبد و تسلیم محض خداست. عبد تابع محض آقا و مولای خودش است پس امام که عبد خداست تابع محض فرمان الهی است.

نکته دوم: خداوند در سوره احزاب آیه 16و 17 در مورد کسانی که در حال جنگیدن با دشمن هستند، در مورد فرار از کشته شدن و قتل و فرار از صحنه جنگ می فرماید:

" قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا" (بگو: «اگر از مرگ یا کشته‌شدن فرار کنید، سودی به حال شما نخواهد داشت؛ و در آن هنگام جز بهره کمی از زندگانی نخواهید گرفت!»)

قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً ۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا

(بگو: «چه کسی می‌تواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او بدی یا رحمتی را برای شما اراده کند؟!» و آنها جز خدا هیچ سرپرست و یاوری برای خود نخواهند یافت.)