04 اهمیت به خود (بخش 1 )

متاسفانه در فرهنگ ما از خودگذشتگی و پایین فرض گرفتن خود یک فضیلت محسوب شده و بر مبنای همین فرهنگ ما مهم ترین آدم زندگی خودمون که خود شخص خودمون باشیم را بارها و بارها نادیده می گیریم و بهش توجه نمی کنیم . در جستجوی شغل و تحصیلات خوب هستیم که خوب به نظر برسیم تا تایید دیگران را بگیریم تا بلکه بتوانیم کمی احساس ارزشمندی کنیم . متاسفانه کسی نبوده که مارا آگاه کند که در بیرون و در تایید دیگران ارزشمندی درونی وجود ندارد . این بدین معنی نیست که تایید بیرونی فاقد ارزش است ، بدین معنی است که اگر از درون احساس ارزشمندی نکنیم ، هرگز سر سوزن با تایید بیرونی احساس ارزشمندی پیدا نخواهیم کرد . این رفتار در میان کنکوری ها به شدت شایع است . برای حفظ رضایت والدین برای کنکور تلاش می کنند و هیچ ارزشمندی و احساس خوبی در آن ها یافت نمی شود . در این قسمت صحبت سر مساله ای بسیار پیچیده است که قطعاً در یک قسمت نمی گنجد . من به دانش آموزان عزیز اخطار می دهم که اگر برای دریافت تایید والدین یا هر کس دیگه ای برای کنکور می خوانید و انگیزه ی درونی شما عمدتاً به آن عامل بیرونی بر می گردد ، حتماً یک باز نگری در رویکرد انتخابتون برای کنکور دادن داشته باشید . همینطور به والدین کنکوری ها نیز اخطار جدی می دهم که اگر حس می کنید فرزند شما بخاطر جلب رضایت شماست که برای کنکور می خواند ، حتماً یک بازنگری دقیق و تخصصی نسبت به خواسته هایی که از فرزندتون دارید بکنید . چرا که ترس از نداشتن شغلی مناسب در آینده دلیل خوبی برای رفتن به دانشگاه نیست . اگر نگران شغل فرزندتان هستید ، به او مهارت های ارتباطی و تعاملات منطقی را پیشنهاد دهید تا کسب و کار پر سودی را به صورت خود جوش برحسب استعداد و نیازش خلق کند . کنکور دادن و به دانشگاه رفتن راه پول درآوردن نیست یا بهتر بگویم بدترین راه پول درآوردن است . کسی که طالب علم و دانش است و از درون با یادگیری یک دانش احساس رضایت از خود دارد باید کنکور دهد و به دانشگاه رود . معمولاً بحث پرستیژ اجتماعی هم مطرح میشه که اینقدر بحث پوچ و بی اهمیتی است که ترجیح میدم حداقل در این پست در موردش صحبت نکنم .