میانهی زندگی وقتی یک پای احساس امیدواری در ما لنگ میزنه، تلاش برای ساختن، دور و سخت بهنظر میرسه.نجاتدهندههای واقعی هر جامعه از این احساس خمودگی، آدمهایین که مثل کارخانهی هیولاها، از اشک و لبخند برق میسازن برای روشن کردن شهر.این اپیزود روایت انسانی رو میشنویم که از رنج چهارپایه ساخت برای بالا ایستادن و دیده شدن یک نسل.حتی اگر تلخی و تنهایی بیپایان یک نقش هنوز به خودش فرصت لبخند زدن نداده باشد.
موسیقیها:
موسیقی ابتدا: از فیلم Amelie
موسیقی دوم: Liszt Le mal du pays - Lazar Berman
موسیقی انتها: PJ Harvey feat. Thom Yorke - This Mess We're in
عکس: از صفحه اینستاگرام اشکان خطیبی / عکاس: حسین حاجیبابایی
حامی این قسمت: کمپین مردم نهاد یکی هستیم
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
See omnystudio.com/listener for privacy information.
اولین نفر کامنت بزار
وقتی فیلم میبینیم درگیر رسید...
جزییات تو را جادو می کنند و ...
«چند روزیست که از نوشتن گری...
ما آدمها عموما روشنایی هر انفجار و افتخارمون ر...
زمستان ۱۴۰۰ توی سالن چهارسوی تئاتر شهر نمایش اح...
بودن یا نبودن؟ رفتن یا نرفتن؟ ماندن یا نماندن؟ا...
پدرم همیشه میگفت کاشتن یک گیاه به شرط شناخت و ب...
تمامی حقوق این وبسایت متعلق به شنوتو است