غزل و تعبیر شماره 312 - تعبیر شماره 312

غزل شماره 312: شری اذ السلامه حلت بذی سلم لله حمد معترف غايه النعم آن خوش خبر کجاست که اين فتح مژده داد تا جان فشانمش چو زر و سيم در قدم از بازگشت شاه در اين طرفه منزل است آهنگ خصم او به سراپرده عدم پيمان شکن هرآينه گردد شکسته حال ان العهود عند مليک النهی ذمم می‌جست از سحاب امل رحمتی ولی جز ديده‌اش معاينه بيرون نداد نم در نيل غم فتاد سپهرش به طنز گفت ان قد ندمت و ما ينفع الندم ساقی چو يار مه رخ و از اهل راز بود حافظ بخورد باده و شيخ و فقيه هم تعبیر غزل 312: شخصی به شما ستم کرده که از دست او ناراحت هستید، او هم در حال و وضع مساعدی به سر نمی برد. نگران نباشید به زودی رحمت و لطف خداوند شامل حال شما شده و ستم ها به سمت ستمکار بازمی گردد. خبرهای خوشی دریافت خواهید کرد. اسرار دل را برای هرکس فاش نکنید. عهدی شکسته شده که به نفع شما بوده و شما را برای بستن قراردادهای جدید آماده می کند.