غزل و تعبیر شماره 313 - غزل شماره 313

غزل شماره 313: بازآی ساقيا که هواخواه خدمتم مشتاق بندگی و دعاگوی دولتم زان جا که فيض جام سعادت فروغ توست بيرون شدی نمای ز ظلمات حيرتم هر چند غرق بحر گناهم ز صد جهت تا آشنای عشق شدم ز اهل رحمتم عيبم مکن به رندی و بدنامی ای حکيم کاين بود سرنوشت ز ديوان قسمتم می خور که عاشقی نه به کسب است و اختيار اين موهبت رسيد ز ميراث فطرتم من کز وطن سفر نگزيدم به عمر خويش در عشق ديدن تو هواخواه غربتم دريا و کوه در ره و من خسته و ضعيف ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم دورم به صورت از در دولتسرای تو ليکن به جان و دل ز مقيمان حضرتم حافظ به پيش چشم تو خواهد سپرد جان در اين خيالم ار بدهد عمر مهلتم تعبیر غزل 313: روزهای زیادی را به انتظار گذرانده اید، این مسئله شما را بی تاب و فراق و دوری از مقصود و یار باعث رنج تان شده است. برای رسیدن به سرمنزل مقصود باید در کنار تلاش و کوشش به خداوند توکل کرده و از یاری بخواهید. اگرچه راه رسیدن به مقصود دور و پرپیچ و خم است اما مایوس نباشید، همه چیز را به خداوند بسپارید. اگر لز یک راه به نتیجه نرسیده اید راه های دیگر را امتحان کنید تا به آن چه می خواهید دست پیدا کنید.