غزل و تعبیر شماره 315 - غزل شماره 315

غزل شماره 315: به غير از آن که بشد دين و دانش از دستم بيا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد به خاک پای عزيزت که عهد نشکستم چو ذره گر چه حقيرم ببين به دولت عشق که در هوای رخت چون به مهر پيوستم بيار باده که عمريست تا من از سر امن به کنج عافيت از بهر عيش ننشستم اگر ز مردم هشياری ای نصيحتگو سخن به خاک ميفکن چرا که من مستم چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست که خدمتی به سزا برنيامد از دستم بسوخت حافظ و آن يار دلنواز نگفت که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم تعبیر غزل 315: انسانی صادق و با ایمان هستید که همواره سر قول و قرار و عهدی که با دیگران می بندید هستید. روزگار سختی می گذرانید و اوضاع مساعدی ندارید اما امید خود را از دست ندهید. به زودی از سختی ها و مشکلات عبور کرده و روزهای خوشی در انتظار شما خواهد بود. به پروردگار توکل داشته باشید که سرانجام همای سعادت روی شانه های شما خواهد نشست.