غزل و تعبیر شماره 147 - غزل شماره 147

غزل شماره 147: نسيم باد صبا دوشم آگهی آورد که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد به مطربان صبوحی دهيم جامه چاک بدين نويد که باد سحرگهی آورد بيا بيا که تو حور بهشت را رضوان در اين جهان ز برای دل رهی آورد همی‌رويم به شيراز با عنايت بخت زهی رفيق که بختم به همرهی آورد به جبر خاطر ما کوش کاين کلاه نمد بسا شکست که با افسر شهی آورد چه ناله‌ها که رسيد از دلم به خرمن ماه چو ياد عارض آن ماه خرگهی آورد رساند رايت منصور بر فلک حافظ که التجا به جناب شهنشهی آورد تعبیر غزل 147: اگرچه سختی ها شما را به ستوه آورده و مشکلات زیادی در این راه تحمل کرده اید اما به زودی پاسخ تلاش های خود را دریافت کرده و به مراد دل خواهید رسید. در همه حال به یاد خداوند باشید تا لطفش شامل حال شما گردد. نذر خود را ادا کنید. بخت با شما یار است و این به خاطر نیت پاک و بندگی معبود است. شک و تردید را کنار بگذارید و به خداوند توکل کنید.