غزل و تعبیر شماره 159 - تعبیر شماره 159

غزل شماره 159: نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد خوش بود گر محک تجربه آيد به ميان تا سيه روی شود هر که در او غش باشد خط ساقی گر از اين گونه زند نقش بر آب ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست عاشقی شيوه رندان بلاکش باشد غم دنيی دنی چند خوری باده بخور حيف باشد دل دانا که مشوش باشد دلق و سجاده حافظ ببرد باده فروش گر شرابش ز کف ساقی مه وش باشد تعبیر غزل 159: گمان نکنید کارهای مهم به راحتی انجام می شوند و برای موفقیت نیازی به تلاش نیست. هیچ کاری را دست کم نگیرید. برای رسیدن به اهداف عالی باید صبوری پیشه کرده و نهایت تلاش خود را به کار ببرید. از شکست خوردن نترسید و بدانید هیچ پیروزی بزرگی بدون شکست های پیاپی امکان پذیر نشده است. صداقت داشته باشید و ایمان به خداوند را فراموش نکنید. از فریب و ریاکاری پرهیز کنید که عاقبت خوشی نخواهد داشت. اعتماد دیگران به شما در گروی صداقتی هست که نسبت به آن ها دارید، این اعتماد را از بین نبرید.