غزل و تعبیر شماره 99 - غزل شماره 99

غزل شماره 99: دل من در هوای روی فرخ بود آشفته همچون موی فرخ بجز هندوی زلفش هيچ کس نيست که برخوردار شد از روی فرخ سياهی نيکبخت است آن که دايم بود همراز و هم زانوی فرخ شود چون بيد لرزان سرو آزاد اگر بيند قد دلجوی فرخ بده ساقی شراب ارغوانی به ياد نرگس جادوی فرخ دوتا شد قامتم همچون کمانی ز غم پيوسته چون ابروی فرخ نسيم مشک تاتاری خجل کرد شميم زلف عنبربوی فرخ اگر ميل دل هر کس به جايست بود ميل دل من سوی فرخ غلام همت آنم که باشد چو حافظ بنده و هندوی فرخ تعبیر غزل 99: از معشوق دور افتاده اید و این فراق غم و اندوه بزرگی برای شما به همراه داشته طوری که در هر لحظه به یادش هستید و زندگی تان از حرکت ایستاده. دل به خداوند بسپارید که تنها او از دل شما آگاه است. امیدوار باشید و صبوری پیشه کنید تا با توکل بر خدا مشکلات حل شود. هر چه تقدیرتان باشد همان رقم خواهد خورد. به زودی با فردی آشنا می شوید که باعث موفقیت و پیشرفت خواهد شد. دست از لجاجت بردارید و به آینده خود فکر کنید.