غزل و تعبیر شماره 82 - تعبیر شماره 82

غزل شماره 82: آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت آيا چه خطا ديد که از راه خطا رفت تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بين کس واقف ما نيست که از ديده چه‌ها رفت بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش آن دود که از سوز جگر بر سر ما رفت دور از رخ تو دم به دم از گوشه چشمم سيلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت از پای فتاديم چو آمد غم هجران در درد بمرديم چو از دست دوا رفت دل گفت وصالش به دعا باز توان يافت عمريست که عمرم همه در کار دعا رفت احرام چه بنديم چو آن قبله نه اين جاست در سعی چه کوشيم چو از مروه صفا رفت دی گفت طبيب از سر حسرت چو مرا ديد هيهات که رنج تو ز قانون شفا رفت ای دوست به پرسيدن حافظ قدمی نه زان پيش که گويند که از دار فنا رفت تعبیر غزل 82: فراق یار سخت است اما بیش از این اندوهگین و نگران نباشید که سرانجام دوری و فراق تمام می شود و دوباره او را خواهید دید. ناامید نباشید، هرزمان برای رسیدن به اهداف و مقصود خود تلاش کنید به آن ها دست خواهید یافت، هیچوقت دیر نیست. با توکل به خداوند قادر، گام در راه گذاشته و دعا را فراموش نکنید. نذر خود را ادا کنید، از شنیدن خبر بد ناراحت نشوید، مسافرتان به زودی خواهد رسید.