غزل و تعبیر شماره 80 - غزل شماره 80

غزل شماره 80: عيب رندان مکن ای زاهد پاکيزه سرشت که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت من اگر نيکم و گر بد تو برو خود را باش هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت همه کس طالب يارند چه هشيار و چه مست همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت سر تسليم من و خشت در ميکده‌ها مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت نااميدم مکن از سابقه لطف ازل تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس پدرم نيز بهشت ابد از دست بهشت حافظا روز اجل گر به کف آری جامی يک سر از کوی خرابات برندت به بهشت تعبیر غزل 80: از عیب جویی کردن از دیگران برحذر باشید، همه ما عیوبی داریم و سزاوار نیست بدون توجه به نقص های خود، عیب دیگران را بازگو کنیم. هر انسانی حق دارد زندگی اش را آنطور که دوست دارد نقاشی کند و اهداف خودش را داشته باشد. شما چه خوب باشید یا بد، اعمال تان پای خودتان نوشته می شود. به زودی به آنچه می خواهید دست پیدا می کنید، از یاد خداوند غافل نشوید و تقوی پیشه کنید تا از درگاه حضرتش مطرود نشوید.