غزل و تعبیر شماره 81 - غزل شماره 81

غزل شماره 81: صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت ناز کم کن که در اين باغ بسی چون تو شکفت گل بخنديد که از راست نرنجيم ولی هيچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت گر طمع داری از آن جام مرصع می لعل ای بسا در که به نوک مژه‌ات بايد سفت تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد هر که خاک در ميخانه به رخساره نرفت در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا زلف سنبل به نسيم سحری می‌آشفت گفتم ای مسند جم جام جهان بينت کو گفت افسوس که آن دولت بيدار بخفت سخن عشق نه آن است که آيد به زبان ساقيا می ده و کوتاه کن اين گفت و شنفت اشک حافظ خرد و صبر به دريا انداخت چه کند سوز غم عشق نيارست نهفت تعبیر غزل 81: از حرف حق و سنجیده اطرافیان دلگیر نشوید که آن ها صلاح شما را می خواهند اگرچه شاید اینطور به نظر نرسد. از سخنان بیهوده و حرف های نابه جا بپرهیزید که موجب پشیمانی خواهد شد. مراقب رفتار دیگران باشید و جانب احتیاط را از دست ندهید. اسرار دل خود را برای هر کسی فاش نکنید و همواره دوراندیش و آینده نگر باشید.