غزل و تعبیر شماره 64 - غزل شماره 64

غزل شماره 64: اگر چه عرض هنر پيش يار بی‌ادبيست زبان خموش وليکن دهان پر از عربيست پری نهفته رخ و ديو در کرشمه حسن بسوخت ديده ز حيرت که اين چه بوالعجبيست در اين چمن گل بی خار کس نچيد آری چراغ مصطفوی با شرار بولهبيست سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد که کام بخشی او را بهانه بی سببيست به نيم جو نخرم طاق خانقاه و رباط مرا که مصطبه ايوان و پای خم طنبيست جمال دختر رز نور چشم ماست مگر که در نقاب زجاجی و پرده عنبيست هزار عقل و ادب داشتم من ای خواجه کنون که مست خرابم صلاح بی‌ادبيست بيار می که چو حافظ هزارم استظهار به گريه سحری و نياز نيم شبيست تعبیر غزل 64: مسیری را انتخاب کرده اید که برای رسیدن به هدف لازم است با دیگران رقابت کنید. مراقب باشید که در این راه پاکی دل و طینت را از دست ندهید و اسیر وسوسه های شیطان نشوید. همه آدم ها در کنار خوبی ها، بدی هایی دارند که شما نیز از این قانون طبیعت استثنا نیستید. گل بی خار خداوند است. گاهی وسوسه می شوید برای بالا بردن ارزش کار خود، دیگران را زمین بزنید، از این کار برحذر باشید که عاقبت خوبی در انتظارتان نخواهد بود. برای دستیابی به سعادت و خوشبختی باید تلاش کنید و ثابت قدم باشید.