غزل و تعبیر شماره 62 - غزل شماره 62

غزل شماره 62: مرحبا ای پيک مشتاقان بده پيغام دوست تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست واله و شيداست دايم همچو بلبل در قفس طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من بر اميد دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست سر ز مستی برنگيرد تا به صبح روز حشر هر که چون من در ازل يک جرعه خورد از جام دوست بس نگويم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک دردسر باشد نمودن بيش از اين ابرام دوست گر دهد دستم کشم در ديده همچون توتيا خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوست ميل من سوی وصال و قصد او سوی فراق ترک کام خود گرفتم تا برآيد کام دوست حافظ اندر درد او می‌سوز و بی‌درمان بساز زان که درمانی ندارد درد بی‌آرام دوست تعبیر غزل 62: به زودی از جانب عزیزی که منتظر پیامش هستید، پیغامی دریافت می کنید که آرامش را برای شما به ارمغان می آورد. در رفاقت بسیار قابل اعتماد و فداکار هستید و دیگران می توانند به شما تکیه کنند. سر عهد و پیمان خود هستید و به قول معروف سرتان برود قولتان نمی رود. این خصلت تاثیر مثبتی در موفقیت های آینده خواهد داشت. در مقابل انتظار دارید دیگران هم با شما همانقدر خوش قول و قابل اعتماد باشند. برای رسیدن به مقصود تلاش کنید تا به وصال یار برسید. گاهی زندگی را سخت گرفته و باعث آزار و رنجش اطرافیان می شوید. سعی کنید با علاقه و محبت رفتار کرده و به زندگی امیدوار باشید. از یاد خداوند غافل نشوید.