غزل و تعبیر شماره 57 - غزل شماره 57

غزل شماره 57: آن سيه چرده که شيرينی عالم با اوست چشم ميگون لب خندان دل خرم با اوست گر چه شيرين دهنان پادشهانند ولی او سليمان زمان است که خاتم با اوست روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست خال مشکين که بدان عارض گندمگون است سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست دلبرم عزم سفر کرد خدا را ياران چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست با که اين نکته توان گفت که آن سنگين دل کشت ما را و دم عيسی مريم با اوست حافظ از معتقدان است گرامی دارش زان که بخشايش بس روح مکرم با اوست تعبیر غزل 57: مدتی از عزیزتان دور می شوید و دلتنگی او شما را ناراحت و دلگیر خواهد کرد، تنها راه تحمل این فراق، صبر و ایمان و توکل به خداوند است. به مردم محبت کنید و عشق بورزید تا مشکلات به راحتی یکی پس از دیگری حل شوند.در آینده نزدیک روزهای خوشی در انتظارتان خواهد بود و زندگی رنگ تازه ای به خود می گیرد. از خداوند طلب بخشش کنید و در سایه لطف و مرحمت او از شادی هایی که در راه است لذت ببرید.