95

دیدم و روانی شدم

قسمت هفت

همیشه به همین فکر میکردم که چی داری میکشی، چ شکنجه ای ، چقدر سخت و میدونی سخت ترش این بود که کاری ازم برنمیومد. شاگرد نجار هیچکاری ازش برنمیومد. پر از خشم و رنج شده بودم . ادم هر چیز فیزیکی رو که از بین ببره میدونی شاید بگیم خاطره موندنیه ولی مهمتر از اون اینه که دوست داشتم کلی باهات خاطره های جذاب تر بسازم و با کلی کارای دونفره.

همیشه گفتن ادم باید بره توی دلش اخراخرش نشد اون موقع میتونه جا بزنه ولی میدونی یهویی همه چی روم اوار شد. همه قدرت افکارم یهو پوچ شد رفت باد هوا و دچار سوگ شدم.

چقد خوب شد اومدی پیدام کردی. مطمن بودم پیدام میکنی.مطمن مطمن. فقط لحظه شماری میکردم از یه عالمه نشونه که باهم داشتیم پیدام میکنی و میشینیم از نو میسازیم. چقدر خوبه الان دارمت و میتونم یه جورایی ازت به حد توانم ازت مراقبت کنم. وقتی به سالهای زمان فیلم فکر میکنم به خودم میگم اوخیش که توی این سالهای الان هستیم و میتونیم همو داشته باشیم. طلبکار جونیم مینویسم برایت از دنیایی که میسازیم. از رویاهایی که دست یافتنی و رنگی هستن. از گذر زمانی که با هردو دستمان چنگ میزنیم تا مال ما بشود. تو را دوست دارم به نرمی باران پاییزی. تو را دوست دارم به قدر نسیم خنکی که هردو لب ساحل نشسته ایم و طلوع خورشید را نگاه میکنیم و تو استکان چای را میدهی بله تو، همین که تو هستی همه جهان مال من است. تو و ان خنده و غصه هایت ، تو و آن دل نازکی و رنج هایت ، تو و آن شیطنت های کودکی ات که دلم برایش ذره ای شده. ماه شب چهارده زندگی ام دوستت دارم.

....