ماجرا این است کم کم کمیت بالا گرفت

جای ارزش های مارا ارزه ی کالا گرفت

احترام ای یا علی در ذهن بازوها شکست

دست مردی خسته شد پای ترازوها شکست

فرق مولای عدالت بار دیگر چاک خورد

خطبه‌های آتشین متروک ماند و خاک خورد

با کدامین سحر از دل‌ها محبت غیب شد

ناجوانمردی هنر، مردانگی‌ها عیب شد

سرسرای سینه‌ها را رنگ خاموشی گرفت

صورت آیینه زنگار فراموشی گرفت

سالکان را پای پرتاول ز رفتن خسته شد

دست‌ پر اعجاز مردان طریقت بسته شد

تا هوای صاف را بال و پر کرکس گرفت

آسمان از سینه‌ها خورشید خود را پس گرفت

رنگ ولگرد سیاهی‌ها به جان‌ها خیمه زد

روح شب در جای جای آسمان‌ها خیمه زد

...