محمد اصفهانی - امام رضا

در این سرای نیستی

مستی تویی ، هستی تویی

تو آفتاب هشتمین سر چهارده عدد

بیدار کن خواب مرا از وحشت این دیو و دد

بنگر که از هفت آسمان جایی فرا سوی زمان

نوری هبوط میکند در غربت این لا مکان

بنگر که دریا خون شده فواره ها گلگون شده

لیلای بی دل را ببین از عشق تو مجنون شده

در این غروب واپسین از چتر خورشید یقین

نور حقیقت میچکد بر خاک مشکوک زمین

فریاد و بانگی میرسد ، عالم سکوت میکند