با توام با تو که هستی اما در پس فاصله ها در بر خویشتنی

و چنان دور از من که ز دلتنگی ها و غمم بی خبری

با خودم میگویم که چرا یادت رفت همه ی خاطره ها و چرا سرد شدی

بی تو با تنهایی با جنونم چه کنم

بی تو از خود دورم بی تو نزدیک به غم

با تو اما هر جا روبراهم ای عشق

تو صدایم کن تا به خودم باز آیم

با تو اما هر جا روبراهم ای عشق

تو صدایم کن تا به خودم باز آیم

من نمیدانم که با غم تنهایی با جنونم چه کنم

رفتی و بعد از تو با غمت پرسه زدم در نبودت مرده ام

تو چه کردی با من که دگر بی تو کنون دلم آرام ندارد

خوابم از چشم پریده دل به شبگردی و باران دادم

تو مرا باور کن

تو مرا باور کن

تو مرا باور کن

تو مرا باور کن

با تو اما هر جا روبراهم ای عشق

تو صدایم کن تا به خودم باز آیم

با تو اما هر جا روبراهم ای عشق

تو صدایم کن تا به خودم باز آیم

با تو اما هر جا

با تو اما هر جا