سالیان ِ سال توی زیر زمین ها

با ترس و لرز واسه آرزوها فریاد زدیم ما

روزگار ما همه شک و تردید

هی دویدیم هی زدیم تا به اوج رسیدیم..

از تموم دردا توی سرما و گرما

پُلی ساختیم ما از نم زیرزمین ها تا آسمون ها

دستای ما خالیه مغرور اما

فدا کردیم ما خواب شبارو واسه آرزوها..

در نزن که بازه در

واسه حرفای تازه تر

سواره کلمات بشیم کم کم

اگه پایه ای بشین ترکم

دربست بریم به مرکز كه

مرهم بدیم به هر زخم ِ

هر کس ، که سیره از درد و

پس حرکت به زیر هم کف

چپ و راست به هر در زدیم

سبک رپ و راک رو از دست ندیم

مثل برق و باد و از هر طریق

درد و رنج ما رو هرکس ندید

میدونی که کسی پشت ما نیست

واسه دستگیریم مژدگانیست

پس میشه رشد ما ریسک

ولی اینا مانع رشد ما نیست

مغزم سراسر ، فکر نو

نبضم هماهنگ با مترونوم و تو

میبینی دستم مـیکروفون ُ خـُب