بخند بازم ، بخند بازم ، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه

نمی دونم ، با این خنده ت ، شاید این روزگار وحشی آدم شه

من یه خنده م که می خونم ، من یه دیوونه ام که می دونم

من صدای گریه ی نسلی شدم ، که داره می خنده و داغونه

انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه

بخند بازم ، بخند بازم ، بخند با خنده هات از غصه مون کم شه

نمی دونم با این خنده ت شاید این روزگار وحشی آدم شه

بخند بازم ، بخند بازم ، بخند با خنده هات از غصه مون کم شه

نمی دونم با این خنده ت شاید این روزگار وحشی آدم شه

نسل من با لگد ، پدر از خواب پرید

اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید

نسلی که سیلی خورد از همه معلماش