کویرم یه کویر خشک تنها کویر هم صحبتش باد و سراب

کویر رویای دریا تو سرش نیست پای قصه ام بشین حالم خراب

دریغ از یه جونه تو وجودم تموم ریشه هام بی برگ و باره

اشک اشکای خودم رو سینم ترک خورد تنم از دور شبیه شوره زاره

نه کوهی دورمه تا کم میارم بهش تکیه کنم آروم بگیرم

نه دریا دورمه تا غرق من شه نه ساحل میشم اونجوری بمیرم

جون بودم شبیه جنگل هایی که الان سر راهت رو گرفتن

سر راه تموم جنگلا سوخت تا چشمات رنگ دریا رو ببینن

یه شب بغضم گرفت فکرت منو برد از اون شب ها خیالت هم نشینم

با حالی که امشب تو سرم هست محاله صبح فردا رو ببینم

یه شب چشمام و بستم خواب دیدم داره بارون میاد از ابر مرده

یه روز چشمام وا کردم نبودی دیدم سیل اومده دنیام و برده

تو دنیای یه دریا تو سرت بود دلم دریا شد و رفتی ندیدی

تو رفتی رد بارون و بگیری تو رفتی و به دریا نرسیدی

کسی از خلوتم چیزی ندیده کویر از خلوتش بیرون نمیره

کویر رویای دریا تو سرش نیست کویر تا آخر قصه کویره

...