بابک جهانبخش - تهران

از حرف مردم رد شدم تا این شروعه ما بشه

تا مشرق از حسم به تو رنگه طلوع ما بشه

اینجا برای دیدنت دل بیقراری میکنه

طهران برای خنده هات لحظه شماری میکنه

یادت بمونه خوبه من مفهومه دنیایه منی

شاید نمیدونی ولی تعبیر رویایه منی

عشقت گلستان منه با فکرتم گل میکنم

دنیا بد آهنگی کنه با تو تحمل میکنم

با فرض عاشق بودنت من از خودم دل میبرم

هر بار که میبینیم تو رو از خودمم عاشقترم

رو جاده ی احساس من نبض قدمهاتو ببین

قلبم هیاهو میکنه عاشق شدم با تو ببین

اینجا رو با تصویر تو غرق شقایق میکنم

شهرم به عشفت روشنه طهرانو عاشق میکنم

یادت بمونه خوبه من مفهومه دنیایه منی

شاید نمیدونی ولی تعبیر رویایه منی

عشقت گلستان منه با فکرتم گل میکنم

دنیا بد آهنگی کنه با تو تحمل میکنم

با فرض عاشق بودنت من از خودم دل میبرم

هر بار که میبینیم تو رو از خودمم عاشقترم