به کسی چه این صدا کارش از تو خوندنه

یا که کار هر شبم با گریه بیدار موندنه

باز می خونم از تو که دوست دارم خیلی زیاد

تو همون حس قشنگی که دلم عمری می خواد

به کسی چه اگه من کنار عکست میشینم

اگه توی آینه ها تو رو همیشه میبینم

اون که خندش رو دیواره طرح تصویر منه

نکنه این گریه ها راست راستی تقدیر منه

نکنه این گریه ها راست راستی تقدیر منه

تو بگو رد کیه توی این ترانه ها

تو بگو من خسته ام از همه این بهانه ها

هی میگم خاطره هاتو بذارم پشت سرم

بگو آخه چجوری میشه که از تو بگذرم

مثل یه غریبه از این آشنا خسته نشو

مثل این مسافرا به جاده وابسته نشو

تو دیگه نگو تمومه تموم این آخر راه ست

همه ی فصلای با تو بودنم یه اشتباست

همه ی روزای با تو بودنم یه اشتباست

...