کجاست اون خنده های کوچیک

بپرس از قاب عکس رو میز

چقد یه دفعه ریختیم بهم هی ریختیم بهمش

یه صورتک رو صورتامون

همش فرار از اشتبامون

بخار بارون رو شیشستو بارون همیشس با غمش

تو ذهن من تو جا گذاشتی یه مشت از خاطراتمونو

تو نیستی من چرا بمونم

چجوری سر کنم جنونو

تو این خیابونای تاریک

زیادن آدمای تنها

کجای این شب شلوغی

صدامو میشنوی از اینجا

یه کابوس بغل کرده شب هامو نیستی

نمیبینم فردامو

باور نکردم این تنها شدنو