مگذار بپذیرم که در یگانگی و در پیوند روح های راست و با وفا اشکالات و موانعی راه می یابد؛ آن عشق که عشق نیست که وقتی به بی ثباتی یا تغییری برمی خورد، تغییر می پذیرد یا با آن که دل برمی کَنَد خم و منحرف می شود و او نیز دل بر می کند. عشق آن نشان و نشانه ی ثابت و پابرجای دریا است که به طوفان ها می نگرد و هرگز تکان نمی خورد و متزلزل نمی گردد؛ او برای هر کشتی سرگردان ستاره ای است که هر چند ارتفاع آن اندازه گرفته می شود ولی ارزش آن ناشناس و نشناخته است. عشق بازیچه و ریشخند زمان نیست اگرچه لب ها و گونه های سرخ فام به درون ِ دایره ی داس ِ سر کج ِ زمان می افتند؛ ولی عشق با ساعات و هفته های کوتاه و زودگذر تغییر نمی پذیرد بلکه حتی تا دم رستاخیز و داوری، زنده و باقی می ماند. اگر این که من می گویم خطا و زلالت است و علیه من ثابت گردد، نه من هرگز شعر گفته ام و نه هرگز هیچ کس عاشق شده است. شکسپیر