هی هندزفزی میخریدم و هی خراب می شد. گاهی حتی هفته ای یکی میخریدم. دیگه ماندگار ترینش سه ماه دووم میاورد و ریق رحمتو سر میکشید! هر سری هم می رفتم بخرم می گفتم خوبشو بده زود نمیره! فروشنده هم گرونترشو میداد! همینطور داشتم به دوستم غر می زدم که باز هیچی نشده یه گوش هندزفریم رفت! گفت بیا از اینا بخر هفته ای یکی هم بندازی دور دلت نمیسوزه! دونه ای پنج هزار تومنه. خودشم یکی برداشت داد دستم. حالا شیش ماهه که خراب نشده. دوستم میگه چه دوومی آورد؟ میگم آره نه اینکه جنسش خوب باشه! من چون میدونم جنسش خراب و یه بار مصرفه بیشتر مواظبشم. یعنی از وقتی گرفتم هر لحظه امکان دادم قطع شه. برا همین ارومتر گذاشتم تو کیفم. ارومتر برداشتم. نکشیدمش اصلا. گره هاشو یواش باز کردم. جای امن گذاشتمش و..... یعنی اگه اولین هندزفریمو اینجوری مراقب بودم الان همونو داشتم. با ادم ها هم همینطوری رفتار می کنیم. ادم هایی که میدونیم تحملشون بالاست و ناراحت نمیشنو کلی بلا سرشون میاریم. اخرشم که تحملشون تموم میشه میگیم چه بی جنبه بود! ولی اونا که از اول میدونیم پخ کنیم جیغشون در میادو مواظب تریم.