سینه‌فیل

چگونه تشکر کنم با چه واژه ای ک انتظار قلبم از یک تشکر برآورده بشه . سپاس سپاس ... ۳۱ خرداد ماه ۱۴۰۲ برای بار دوم دارم پادکست برنامه ی خوبتون رو گوش میدم . سعی میکنم خیلی خلاصه بگم جوری ک اهمیت موضوع رو هم بتونم منتقل کنم . خواهش و تقاضا دارم در مورد استعدادهایی ک در شهرستانها در قفس بی مهری و تنگ نظری های کارکنان و با همکاری برخی از هنرمندان باسابقه اما بومی و درجه چندم ک اگر بی مهری و افراط و اغماض نکرده باشم دوستانی ک آورده اونها پس از چند دهه فعالیت و گرفتن میدان بشکلی کاملا انحصاری ، در حد یک یا نهایتا دو جایزه یا حتی کمتر از این ، مثلا شرکت داشتن اثر آنها در یک قابت در جشنواره ای منطقه ای یا کشوری بوده ... در طول ۱۸ سال فعالیت اگر اینترنت و نعمت آموزش هایی ک از راه دور یا مطالعه کتاب هایی ک از طریق اساتیدی چون مسعود فراستی و محمد شهبا و دیگر بزرگان هنر در سطح کشور نبود بنده و امثال بنده به هیچ عنوان زمینه پیشرفت ب ایمان فراهم نمیشد ...

با تشکر از آقای فراستی . کوتاه بگم و تلگرافی . من بشخصه هر آنچه تئوری یاد گرفتم از سینما مستقیم یا ب واسطه معرفی کتب و مراجع و غیرمستقیم ، از آقای فراستی آموختم . از ۱۷ سالگی دوربین دستم بوده . اما ده ساله ک احساس میکنم کارم و فکرم در حال تکان خوردنه . طرح ها و ایده هایی دارم ک وحشتناک نیهز ب کمک دارم ک در جشنواره ها بدرخشم . سیکمای جوان و ارشاد مرکز شهرستان ها مخصوصا لرستان بشکلی فجیع رها شده و بدست کسانیست ک خودشون یا ذینفع هستند یا طرح هایی ک تایید میکنن از قبل بصورت حرفه ای بودجه هاش توسط هنرمندنماهایی ک سطح فکری و سواوشون به وضوح و آشکار پایین است تقسیم شده . اینجا وضعیت جوریست ک کارها فقط به چند نفر ارجاع داده میشن و استعدادها زیر آوار نامهربانی و حسادت های بی مورد یا هدفمند توسط تیم ها و باندهای اداری صورت میگیره ، خفه میشن نا امید و سرخورده میشن ... و متاسفانه بعضا به اعتیاد روی میارن .