‎زل زدم تو چشاش ‎خواستم منکر هرچی قبله من بوده بشه ‎وایسادم نفوذ کنم بهش ‎نه از سر خوش گذرونی ‎فهمیدم خودشه. ‎وایسادم بی خیاله هرچی قبل اون بوده ‎لایه لایه جونمو کشید بیرون ‎هیچ مردمکی اینقدر ...

فک کن برمی‌گشتیم عقب نمی‌رفتی شاید تا الان وا شده بود این گِرِهِ کورِ وامونده شایدم همینجور بی‌رمق افتاده بودم که چه حوصله سَربَره زندگی ولی اقلِش یه چی بود که دلم گرمش باشه، نمیگم قدِ یه آتشفشون...

می‌دونی چرا تو کنسرت قیافه‌ی یه نوازنده وقتی سولو میزنه فرق میکنه؟ نه فقط قیافه‌ش، همه‌ی حرکتاش اصلا انگار میشه یه نوازنده‌ی دیگه... چون میدونه قراره همه‌ی سالن هیچ صدایی جز صدای سازِ اونو نشنوه؛ ...

کوچه‌ها هم بدونِ هم نمی‌تونن، حتا بن‌بست‌ها، از تو خونه‌های ما به هم می‌رسن، ما در نهایت روشونیم، بینِ‌شون نه حتی اگه وسطِ دوتا کوچه رو تا جایی که میتونی بِکنی، باز از یه لایه پایین‌تر دستِ همو ...

درختارو می‌بینی؟ یه جوری سبز شدنو گنجیشکای محلو دعوت کردن که انگار باب‌دیلن تهِ کوچه وایساده قراره واسشون آلبومِ new morning رو اجرا کنه انگار نه انگار که همین چند وقتِ پیش برگاشون ریخته بود از سرما...

اگر این شعر، مادیانِ آزادی بود به دورست‌ترین دشت‌ها می‌تاختم و نفس‌هایی که با حسرتِ موهایت از سینه‌ام گریخته‌اند را به صدایم باز می‌‌گرداندم شاید پُست‌چی نامه‌هایم را به گورستان بُرده‌است که...

من یه قُلِ دیگه هم داشتم قول داده بودیم هیچوقت چشامونو باز نکنیم من دیرتر به دنیا اومدم زودتر چشامو باز کردم اون سرِ قولِش موند همه‌ی آدما دو نفرن، یکیشون حرف می‌زنه اون یکی عمل میکنه اون یک...

مواظب باش هیشکی نبینَتِ‌ت اون گوشه چند نفر وایسادن ما بترسیم بزنن زیر خنده چشاتو ببند بی‌معنی میشی فکر میکنن من ترسیدم، بشین اره خب اولش ترسیدم خیلی هم ترسیدم، یهو همه چیو دیدم می‌فهمی؟ هم...

یهو به خودت میای می‌بینی چقد دیر به خودت اومدی! چقد به دوروبریات نمی‌خوری چقد نمی‌فهمی می‌بینی پشتِ هرچی یه چِقَدِّ گُنده‌س! می‌پیچه تو سرت باس بِکَنی!! می‌زنی به تنهایی، میوفتی دنبالِ سوالات ...