اپيزود بیست و هفتم : خودکشی

قلب من مثل همه آدما تو کل عمرش ۲/۵ میلیارد بار میتپه ! و تو، صاحب این اثر دراماتیک خدایی ! آخرین خاطرمون ایستگاه مترو قیطریه بود ساعت نوزده و نوزده دقیقه (۱۹/۱۹ دقیقه)؛ همه چی فرق داشت طرز حرف زدنت، نگاه کردنت، راه رفتنت، دیوونه بازی هات که آدم رو تا فضا راهنمایی می‌کرد ! حتی اون خنده هات می‌گفت این تلخ ترین یادگاریه ! چرا آدما وقتی میخان برن، درباره ترسناک ترین چیزا حرف میزنن؟ دقیقاً مثل خودت که همش می‌گفتی؛ ببین منو.. اگه من نشدم خودتو نبازی ! اگه ترکت کردم زخمی کردمت محکم بمونی باشه ؟ هر دم که از این حرفا می‌زدی، این شبارو حس می‌کردم و تنها جمله و کلمه‌ای که میتونست منو آروم کنه این بود که بهت بگم کافیه ادامه نده ! اِنقدری رفته بودی تو جون و پوست و رگ و استخون من ! که فکر می‌کردم من، یعنی تُ ! بعد نداشتنت ! هر وقت یه دفعه ای بدون هیچ دلیلی خندم می‌گرفت؛ خیلی ها ازم میپرسیدن واسه چی می‌خندی ؟! می‌گفتم آخه خیلی قشنگه وقتی حس کنی که نبضت فقط صدای یه نفرو میده ! می‌دونی ؟! پاک کردن تُ کار من نیست ازم نخا ! من اگه تورو از یاد ببرم یه جورایی خودکُشی کردم ! درسته ! تُ بازیگر خوبی بودی؛ پرامو کندیُ با خیال راحت غصه هامو نشستیُ دیدی ! قلبمُ خشک خشک کردیُ روحم رو از وسط بُریدی ! تا وقتی که سرنوشت من نبودی یه آدمِ خیلی خیلی خوب نه، ولی خوب که بودم ؟! نمی‌دونستم واقعاً عشق چیه که با وجود تو عشق رو هم فهمیدم ! من یه خسته ی بهونه گیرم که تو میفهمی اونو ! دوست داشتن تو مثل این خبر میمونه که قلبم به سیستم عصبیم اشاره کنه که اعلام کنن، تُ شدی جریان زندگی این آدم ! #الیاس_سارانی #رادیو_آغوش نویسنده: الیاس سارانی گوینده:محمدرضا حنیفی میکس:محمدرضاحنیفی کاور: الیاس سارانی عکاس: (نامشخص) در صورتی عکس به متعلق هست اعلام کرده و نام شما درج خواهد شد محمدرضا شجریان همایون شجریان دلم از نرگس بیمار تو بیمار تر است تو کافر دل نمیبندی