بوف کور

در این قسمت از پادکست ویرژیل، من کوروش و مهشاد به سراغ یکی از عمیق‌ترین و تأثیرگذارترین آثار ادبیات ایران رفتیم:

📖 بوف کور اثر صادق هدایت — داستان مردی تنها، غرق در خیال و هذیان، که میان سایه‌ها، نقاشی‌ها و وسواس‌های ذهنی خود به دنبال معنا می‌گردد.

این کتاب فقط یک رمان نیست؛ یک تجربه است.

تجربه‌ای از فروپاشی ذهن، تنهایی مطلق و پرسش درباره‌ی وجود انسان در جهانی بی‌معنا.

در این قسمت گفت‌وگو کردیم درباره‌ی:

✅ نمادها و تصاویر تکرارشونده در بوف کور

✅ نسبت بین رویا، مرگ و هوس در ذهن راوی

✅ شباهت‌های بوف کور با آثار کافکا و داستایوفسکی

✅ و اینکه چرا هنوز، پس از دهه‌ها، بوف کور خواننده را تسخیر می‌کند

📢 بوف کور را نمی‌توان فقط «فهمید» — باید آن را تجربه کرد.

⚠️ هشدار محتوا:

این کتاب شامل مفاهیم سنگین روان‌شناختی، جنون، وهم، و حس پوچی است. شنیدن این قسمت ممکن است برای برخی مخاطبان آزاردهنده باشد.

🔔 کانال ویرژیل را دنبال کنید تا گفت‌وگوهای بعدی ما درباره‌ی ریشه‌های تاریک ذهن و ادبیات را از دست ندهید.